C.D. Noró. Xabier Díaz(Tradicional)

As mulleres e homes desta parroquia souberon manter un enorme repertorio de cantigas bailables para o sera´n acompan~adas da pandeireta e da gaita, entre bailes soltos e agarrados. Pero non so´.Conservan ademais un bo nu´mero de cantares a capela, do ciclo da vida coma xogos ou arrolos; ou do ciclo do ano coma cantares de Reis ou das labores do agro.Dentro destes inclu´ense tame´n os pertencentes ao ritual da An~a, correspondente ao tempo das labradas, e onde cantan ao son que marca a propia ferramenta de traballo (o legho´n) batida cunha pedra.Este libro contén fotografías a cor, textos para entender o contexto no que se devolven estas prácticas musicais, partituras e un CD con pezas de diferentes arquivos sonoros e gravacións novas feitas á última xeración de cantadeiras de Gargamala.

Pallamallada é o primeiro referente como grupo de mostra de música tradicional de Galicia. Neste CD descubriremos outro folclore.Temas da obra:1 - Danza de xigantes da Pobra // 2 - Canto de seitura-muiñeira // 3 - Romance de cego // 4 - Gala de vodas5 - Mazurca con acordeón // 6 - Reis de Moscoxo-Danzas // 7 - Marcha procesional // 8 - Canto de laboura-muiñeira con birimbau // 9 - Xota-muiñeira // 10 - Fox-trot // 11 - Pregón de afiador // 12 - O burro da tía Lola// 13 - Danza de entroido.

Julio Vázquez é un expoñente da música tradicional da comarca de Arzúa. Neste traballo ofrécenos o seu repertorio máis granado no que acompaña cunha decena de temas cantados de grande interés etnográfico.

Os Terribles adican este traballo discográfico ao repertorio inédito de gaiteiros da comarca do Salnés, especialmente ao dos Campaneiros.

O Grupo de Música Tradicional Pai da Cana recolle no seu novo disco, paidacana12 (Edicións do Cumio, 2007), os 12 anos de traxectoria do conxunto amosando as distintas formacións musicais que foi adoitando, así como unha parte do seu repertorio a través do que se pode percibir a súa evolución musical. O grupo, formado en 1995 na asociación cultural do mesmo nome de Poio, ten un repertorio de pezas das charangas galegas que existiron no país e mais en América dende finais do século XIX, ritmos importados coma o vals, a mazurca, a polca, a ranchera, o tango ou a rumba, que na altura se relacionaban co progreso e a modernidade, e outras pezas tradicionais arranxadas dentro desta estética musical de entreséculos

PANDEIRETEIRAS DE TOUTÓNToutón é xa sinónimo de canto e pandeireta en toda a terra galega, pola súa riquísima tradición. Situada ao norte do concello de Mondariz , enmarcada nunha grande área do interior-sur da provincia de Pontevedra, onde a música tradicional, e sinaladamente o canto. Entre os meses de novembro e marzo, cando os días son curtos e o traballo ía afrouxando, a mocidade das aldeas xuntábase para facer ela mesma un baile onde cantar, tocar e, sobre todo, namorar. Estes bailes recibían moi diversos nomes dependendo da zona: ruada, foliada, fiadeiro, polavila, trisca… e, nas comarcas do Condado, Paradanta, Baixo Miño e algún concello lindeiro máis, a estes bailes de pandeireta invernais adóitaselles chamar seráns.