C.D. Os Nosos Gaiteiros. Os Encantiños do Umia.(Edicións do Cumio)

Quodlibet son un innovador dúo de gaita y piano formado por la pianista Andrea García González y por el gaitero Felipe Rea Otero. Basándose en el repertorio conjunto de ambos instrumentos, ponen en marcha este ambicioso proyecto con la finalidad de ofrecer un espectáculo musical cargado de connotaciones históricas.

A Fonsagrada é terra de gaiteiros peculiares polo seu xeito de tocar. Pablo Carpintero preséntanos nesta entrega a José Marentes. Inclúe vídeo.

CONTENIDO:1- Muiñeira (A Limia)2- Xota (A Limia)3- Medio Paso (A Limia)4- Muiñeira e Alalá (Pontevedra)5- Xota asubiada (Pontevedra)6- Muiñeira (Terras da Ulla)7- Pasodoble (Terras da Ulla)8- Muiñeira (A PAradanta)9- Muiñeira (Arzúa e Terra de Melide)10- Xota (ARzúa e Terra de Melide)11- Muiñeira, Treboada e Chiqui-chiqui (Baixo Miño)12- Cantar por Asturias (A Fonsagrada)

O Grupo de Música Tradicional Pai da Cana recolle no seu novo disco, paidacana12 (Edicións do Cumio, 2007), os 12 anos de traxectoria do conxunto amosando as distintas formacións musicais que foi adoitando, así como unha parte do seu repertorio a través do que se pode percibir a súa evolución musical. O grupo, formado en 1995 na asociación cultural do mesmo nome de Poio, ten un repertorio de pezas das charangas galegas que existiron no país e mais en América dende finais do século XIX, ritmos importados coma o vals, a mazurca, a polca, a ranchera, o tango ou a rumba, que na altura se relacionaban co progreso e a modernidade, e outras pezas tradicionais arranxadas dentro desta estética musical de entreséculos

Rumbadeira é un fato de músicos recompiladores de música, cantigas e baile tradicional galego dispostos a ofrecernos o máis brillante do seu traballo.

PANDEIRETEIRAS DE TOUTÓNToutón é xa sinónimo de canto e pandeireta en toda a terra galega, pola súa riquísima tradición. Situada ao norte do concello de Mondariz , enmarcada nunha grande área do interior-sur da provincia de Pontevedra, onde a música tradicional, e sinaladamente o canto. Entre os meses de novembro e marzo, cando os días son curtos e o traballo ía afrouxando, a mocidade das aldeas xuntábase para facer ela mesma un baile onde cantar, tocar e, sobre todo, namorar. Estes bailes recibían moi diversos nomes dependendo da zona: ruada, foliada, fiadeiro, polavila, trisca… e, nas comarcas do Condado, Paradanta, Baixo Miño e algún concello lindeiro máis, a estes bailes de pandeireta invernais adóitaselles chamar seráns.