Libro. Escolma poética de Rosalia de Castro(Edicións do Cumio)

AUTOR: J. M. C. MARCOTEOs sistemas dunares son un exemplo de espazo ecolóxico onde sobrevivir é estremadamente difícil, pero a vida consegue finalmente evolucionar e adaptarse. Desta forma, un espazo que semella condenado a non ter vida, amósase ante os nosos ollos cunha biodiversidade tan grande que mesmo resulta difícil de crer. Esta guía dá conta dun traballo de estudo e catalogación levado a cabo nos últimos 10 anos, co resultado da identificación de máis de 300 especies fúnxicas, nos areais e sistemas dunares do litoral atlántico galego. Consta dunha introdución, coa descrición do sistema dunar completo, os distintos hábitats, as plantas máis importantes, estratexias de adaptación e un catálogo de especies identificadas, con 80 fichas, macro- e microfotografías a toda cor e observacións de todas as especies. Agardo que este estudo sirva para axudar a divulgar a importancia deste espazo natural e así intentar que o coñecemento transmitido valla para conseguir unha maior protección, tanto a nivel individual como a nivel institucional. 

Este libro é unha segunda edición, que está editada en Castelán, do famoso libro " El traje regional de Galicia" de Nieves de Hoyos Sancho , polo Grupo Etnográfico das Mariñas.Neste libro podedes atopar información do traxe en galicia en xeral, así como descripcións máis completas das zonas das Mariñas, Bergantiños, Compostela ... facendo referencia ao calzado e aportando tamén fotos e láminas antigas. 

O propósito da obra é artellar o caso particular de Vigo e Pontevedra nun estudio máis amplo encol da xénese e as máis sobranceiras vicisitudes da vixente división provincial de Galicia, para tentar deste xeito de paliar a sorprendente lagoa historiográfica que amósase nunha cuestión tan fundamental, non só nesta Comunidade Autónoma senón en toda España. En definitiva, como pódese comprobar, a rivalidade entre Vigo e Pontevedra pola capitalidade provincial –tal como se analiza neste libro- está inserta no marco das divisións provinciais do século dezanove e, lonxe de ser unha mera curiosidade histórica de interese nitidamente anecdótico, nos leva a pensar sobre cuestións esenciais para o futuro do réxime local español.

O autor, Xosé Ramón Marín Martínez, presenta este traballo que contribuirá a que os nosos gaiteiros e gaiteiras teñan a man unha ferramenta que lles permita coñecer a fondo cal é o proceso de construcción da peza que constitúe a alma da gaita. Sabendo como construíla, será  entón doado manexala e adaptala ás nosas propias necesidades tímbricas e de afinación. Así pois, dende a Asociaciónde Gaiteiros Galegos agardamos que esta nova publicación que agora poñemos nas vosas mans sexa útil e contribribúa a afastar do esquecemento outro anaco do noso coñecemento tradicional.

A arte de escribir debería ser, inescusablemente, realizada sempre por persoas instruídas e capacitadas para tal fin. Neste caso é un gaiteiro o que se ve na tesitura de poñerse a escribir en torno á vida doutro gaiteiro, polo que debería considerarse –cando menos– un ousado, xa que a responsabilidade que adquire é enorme, non tratándose —ademais— de calquera gaiteiro, senón dun dos que sobresaen; dun que empezou no oficio sendo neno e que tan só a morte foi quen de facelo deixar de tocar. Si, e digo ben a morte porque Agustín Lorenzo Loroño, Agustín o Carabinero, o Gaiteiro de Catoira, deixou este mundo de vivos como el sempre dixo que lle gustaría que fose: tocando a gaita. E así foi: mentres daba as primeiras notas da alborada da festa de San Miguel, o patrón da súa propia vila, a escasos metros da súa casa. Aconteceu o 28 de setembro de 1997, cando contaba a idade de oitenta e sete anos, acompañado polo grupo que el fundara alá polo ano 1928: Brisas do Río Ulla. Vestido de gaiteiro recibiu sepultura ó son das gaitas que compañeiros e admiradores tocaron para despedilo ó xeito do que el era: un gran gaiteiro e unha grande persoa. A importancia que ten a presenza deste gaiteiro na historia da música galega é tal que, de non ter existido, é posi ble que non chegasen a crearse institucións tan emblemáticas como Os Rosales, Os Areeiras, Faíscas de Xiabre ou mesma mente Milladoiro. Todas estas figuras da música, e as conse guintes secuelas, poderían ter máis relación co Gaiteiro de Catoira da que se pode intuír a simple vista. 

Segunda entrega do magnífico manual de ensino da gaita galega de Xaquín Xesteira. Neste caso o autor profundiza en técnicas de interpretación máis complicadas e do mesmo xeito que no primeiro texto acheganos un CD cunha ampla selección deexercicios.