Libro. Etno-folk nº 12. Revista Galega de Etnomusicoloxía(Tradicional)

Las cascadas, por su indudable impacto estético, intentan ser un reclamo para ensalzar nuestro espacio natural, porque sin duda ellas son un aliciente singular del fascinante paisaje ?uvial que reverdece nuestra tierra. Posiblemente las cascadas sean uno de los fenómenos más hermosos que provocó el desmembramiento de Pangea. Al dividirse la Tierra en continentes y originarse una nueva geografía, se produjeron grietas y fuertes desniveles en los cursos ?uviales que junto con la erosión fueron cincelando las paredes graníticas por las que se precipitaban las aguas, que embellecieron los ríos y le dieron a su contorno un particular atractivo. El hechizo de las cascadas alcanzó también a la imaginación popular, que las subsumió en su universo mítico-mágico y dieron origen a toda una serie de leyendas relacionadas con curaciones milagrosas, elucubraciones fantásticas, creencias sobrenaturales, misterios escondidos bajo sus pozas, que signi?caron un importante enriquecimiento de la tradición oral y del folclore. 

Se Lucas non pode durmir súa nai senta ao seu carón e cóntalle un conto no que el é o protagonista. Xuntos da man pasean polo bosque e baixo a luz da lúa descobren que se pode ser ao mesmo tempo grande e pequeno.

Artigos -Galiza na obra impressa de Eduardo Martínez Torner (José Luís d.P. Orjais) -Recursos de interpretación da gaita do fol (Juanjo Fernández) -La actividad coral en la música popular latinoamericana (Eduardo Correa) -Gaitas e gaitas de fol galegas con cantores tipo óboe (Pablo Carpintero) Recensión de libros, partituras e gravacións 

Galicia, leyendas desde el confín del mundoMIGUEL MOSQUERA PAANSDesde las brumas del tiempo, transmitido por generaciones a través de los siglos, Galicia posee un rico legado de tradiciones orales que han llegado hasta nuestros días, perpetuándose en un territorio conocido desde la noche de los tiempos como el confín del mundo. Lugar donde se alza el antiguo altar del Sol bañado por la Costa da Morte donde cada día se venera la muerte del astro rey. Tierra llena de misterio y leyendas que evocan un destino cargado de magia, donde sus moradores comparten su vieja identidad y saber con quien esté dispuesto a conocerlos. 

Autores:RITA M.ª DÍEZ RECHOU , MARÍA ÁLVAREZ SANMARTÍN , MARÍA ÁLVAREZ SANMARTÍN-Os xogos predeportivos son aqueles que nos introducen na práctica dun deporte, son sinxelos, con poucas regras e teñen certa similitude cos deportes aos que están destinados. O xogo e os deportes son uns dos contidos primordiais no currículo de Educación Física, tanto na etapa de primaria coma na de secundaria. Por todo iso, e para abordar estes bloques de contidos, é interesante que a introdución á práctica de calquera deporte se poida facer con xogos orientados a tal fin. Iremos do sinxelo e fácil ao máis complexo, mediante unha progresión do xogo cara ao deporte. Xogos de atletismo, de baloncesto, de voleibol, de balonmán, de fútbol sala, de rugby, de hóckey, de hóckey patíns, de bádminton, de ximnasia artística e deportiva, de tenis, de judo, de béisbol, con patíns, patinete e monopatín e con bicicleta.

A arte de escribir debería ser, inescusablemente, realizada sempre por persoas instruídas e capacitadas para tal fin. Neste caso é un gaiteiro o que se ve na tesitura de poñerse a escribir en torno á vida doutro gaiteiro, polo que debería considerarse –cando menos– un ousado, xa que a responsabilidade que adquire é enorme, non tratándose —ademais— de calquera gaiteiro, senón dun dos que sobresaen; dun que empezou no oficio sendo neno e que tan só a morte foi quen de facelo deixar de tocar. Si, e digo ben a morte porque Agustín Lorenzo Loroño, Agustín o Carabinero, o Gaiteiro de Catoira, deixou este mundo de vivos como el sempre dixo que lle gustaría que fose: tocando a gaita. E así foi: mentres daba as primeiras notas da alborada da festa de San Miguel, o patrón da súa propia vila, a escasos metros da súa casa. Aconteceu o 28 de setembro de 1997, cando contaba a idade de oitenta e sete anos, acompañado polo grupo que el fundara alá polo ano 1928: Brisas do Río Ulla. Vestido de gaiteiro recibiu sepultura ó son das gaitas que compañeiros e admiradores tocaron para despedilo ó xeito do que el era: un gran gaiteiro e unha grande persoa. A importancia que ten a presenza deste gaiteiro na historia da música galega é tal que, de non ter existido, é posi ble que non chegasen a crearse institucións tan emblemáticas como Os Rosales, Os Areeiras, Faíscas de Xiabre ou mesma mente Milladoiro. Todas estas figuras da música, e as conse guintes secuelas, poderían ter máis relación co Gaiteiro de Catoira da que se pode intuír a simple vista.