Libro. Lendas de Ourense. Miguel Mosquera Paans(Edicións do Cumio)

Las cascadas, por su indudable impacto estético, intentan ser un reclamo para ensalzar nuestro espacio natural, porque sin duda ellas son un aliciente singular del fascinante paisaje ?uvial que reverdece nuestra tierra. Posiblemente las cascadas sean uno de los fenómenos más hermosos que provocó el desmembramiento de Pangea. Al dividirse la Tierra en continentes y originarse una nueva geografía, se produjeron grietas y fuertes desniveles en los cursos ?uviales que junto con la erosión fueron cincelando las paredes graníticas por las que se precipitaban las aguas, que embellecieron los ríos y le dieron a su contorno un particular atractivo. El hechizo de las cascadas alcanzó también a la imaginación popular, que las subsumió en su universo mítico-mágico y dieron origen a toda una serie de leyendas relacionadas con curaciones milagrosas, elucubraciones fantásticas, creencias sobrenaturales, misterios escondidos bajo sus pozas, que signi?caron un importante enriquecimiento de la tradición oral y del folclore. 

AUTOR: J. M. C. MARCOTEOs sistemas dunares son un exemplo de espazo ecolóxico onde sobrevivir é estremadamente difícil, pero a vida consegue finalmente evolucionar e adaptarse. Desta forma, un espazo que semella condenado a non ter vida, amósase ante os nosos ollos cunha biodiversidade tan grande que mesmo resulta difícil de crer. Esta guía dá conta dun traballo de estudo e catalogación levado a cabo nos últimos 10 anos, co resultado da identificación de máis de 300 especies fúnxicas, nos areais e sistemas dunares do litoral atlántico galego. Consta dunha introdución, coa descrición do sistema dunar completo, os distintos hábitats, as plantas máis importantes, estratexias de adaptación e un catálogo de especies identificadas, con 80 fichas, macro- e microfotografías a toda cor e observacións de todas as especies. Agardo que este estudo sirva para axudar a divulgar a importancia deste espazo natural e así intentar que o coñecemento transmitido valla para conseguir unha maior protección, tanto a nivel individual como a nivel institucional. 

AUTORES: ANTONIO DE LA PEÑA SANTOS , BUENAVENTURA APARICIO CASADO , FERNANDO CARRERA RAMÍREZ 50 fichas con más de 200 ilustraciones de los hallazgos más representativos del arte rupestre en Galicia. El arte rupestre gallego, plasmado en el interior de las cámaras megalíticas y en los grabados al aire libre, comienza a ser valorado como uno de los elementos patrimoniales más valiosos del país, capaz de concitar el interés del gran público. Esta guía está concebida para acercarse a esta manifestación cultural de un modo fácil y ameno. Un amplio aparato gráfico —que incluye la localización— y textos directos y precisos facilitan al lector la visita y la comprensión de un mundo en el que el simbolismo se erige en el principal protagonista. Los autores, Buenaventura Aparicio Casado, Fernando Carrera Ramírez y Antonio de la Peña Santos, son reconocidos expertos en la investigación y divulgación del arte rupestre. 

Autora: ROSSANA CASANO PALADINOUnha folla de papel, que se encontraba sobre un escritorio xunto con outras follas iguais ca ela, atopouse un bo día toda chea de signos. Unha pluma, mollada de tinta negrísima, trazara sobre a folla de papel unha morea de debuxos e palabras... Xa non es unha folla de papel, desde agora serás unha mensaxe, e ademais custodiarás o pensamento do home.

Neste libro, os autores, vencellados dende hai moitos anos ao mundo da danza popular, ofrecen unha escolmade 21 pezas tradicionais de diversas partes do mundo, cada unha co seu son orixinal. Gravadas no C.D. que acompña o libro con instrumentos propios dos seus paisesde orixe, son explicadas dun xeito doado no libro e mostradas no DVD para que ninguén quede sin bailar. 

A arte de escribir debería ser, inescusablemente, realizada sempre por persoas instruídas e capacitadas para tal fin. Neste caso é un gaiteiro o que se ve na tesitura de poñerse a escribir en torno á vida doutro gaiteiro, polo que debería considerarse –cando menos– un ousado, xa que a responsabilidade que adquire é enorme, non tratándose —ademais— de calquera gaiteiro, senón dun dos que sobresaen; dun que empezou no oficio sendo neno e que tan só a morte foi quen de facelo deixar de tocar. Si, e digo ben a morte porque Agustín Lorenzo Loroño, Agustín o Carabinero, o Gaiteiro de Catoira, deixou este mundo de vivos como el sempre dixo que lle gustaría que fose: tocando a gaita. E así foi: mentres daba as primeiras notas da alborada da festa de San Miguel, o patrón da súa propia vila, a escasos metros da súa casa. Aconteceu o 28 de setembro de 1997, cando contaba a idade de oitenta e sete anos, acompañado polo grupo que el fundara alá polo ano 1928: Brisas do Río Ulla. Vestido de gaiteiro recibiu sepultura ó son das gaitas que compañeiros e admiradores tocaron para despedilo ó xeito do que el era: un gran gaiteiro e unha grande persoa. A importancia que ten a presenza deste gaiteiro na historia da música galega é tal que, de non ter existido, é posi ble que non chegasen a crearse institucións tan emblemáticas como Os Rosales, Os Areeiras, Faíscas de Xiabre ou mesma mente Milladoiro. Todas estas figuras da música, e as conse guintes secuelas, poderían ter máis relación co Gaiteiro de Catoira da que se pode intuír a simple vista.